Mount Everest, najwyższy szczyt świata, to niezwykłe miejsce pełne tajemnic i wyzwań. Jego majestatyczny wierzchołek przyciąga wspinaczy z całego świata, pragnących zmierzyć się z ekstremalnymi warunkami. Ale zanim podejmiemy próbę zdobycia Everestu, warto dowiedzieć się, gdzie dokładnie się znajduje.
Gdzie znajduje się Mount Everest?
Mount Everest, zwany również Czomolungmą lub Sagar Mathą, znajduje się w Himalajach na granicy Nepalu i Chin (Tybetański Region Autonomiczny). Jego szczyt wznosi się na imponującą wysokość 8,848 metrów (29,029 stóp) nad poziomem morza. Pod względem geograficznym, Mount Everest leży na długości geograficznej 27° 59′ 17″ N i szerokości geograficznej 86° 55′ 31″ E.
Od strony Nepalu, szlak najczęściej wybierany przez wspinaczy rozpoczyna się w miejscowości Lukla, skąd trekking prowadzi przez Park Narodowy Sagarmatha. Po stronie Tybetańskiej, najczęściej uczęszczana droga startuje w miejscowości Tingri, prowadząc przez bazę położoną na wysokości 5,150 metrów.
Granica biegnąca przez szczyt Everestu decyduje o podziale odpowiedzialności za zarządzanie dostępem do góry. Nepal i Chiny wydają osobne pozwolenia wspinaczkowe, które różnią się znacznie pod względem kosztów i procedur. Dlatego wybór strony do zdobycia szczytu często zależy od preferencji i możliwości finansowych wspinacza.
Historia odkrycia Mount Everestu
Historia odkrycia Mount Everestu jest fascynująca i sięga XIX wieku. W 1802 roku, w ramach Wielkiej Trigonometrycznej Mapy Indii, Brytyjczycy rozpoczęli dokładne pomiary Himalajów. Początkowo Mount Everest był znany jako „Peak XV” i jego rzeczywista wysokość była przedmiotem wielu debat i obliczeń. Dopiero w 1856 roku, brytyjski geodeta Andrew Waugh ogłosił, że Peak XV jest najwyższym szczytem na Ziemi, przypisując mu wysokość 8,840 metrów.
Nazwa „Mount Everest” została nadana przez Waugha na cześć Sir George’a Everesta, ówczesnego głównego geodety Indii, mimo że Everest nigdy nie widział tej góry na własne oczy. Choć niektórzy sprzeciwiali się tej nazwie, argumentując, że miejscowe nazwy takie jak Czomolungma (tybetańskie) powinny być zachowane, ostatecznie „Mount Everest” zyskał międzynarodowe uznanie.
Próby zdobycia Everestu rozpoczęły się na dobre w XX wieku. W 1924 roku, brytyjska ekspedycja pod przewodnictwem George’a Mallory’ego i Andrew Irvine’a podjęła próbę zdobycia szczytu, która zakończyła się tragicznie, a ich los do dziś jest tematem spekulacji. Pierwsze potwierdzone wejście na szczyt miało miejsce 29 maja 1953 roku, kiedy to Nowozelandczyk Edmund Hillary i Szerpa Tenzing Norgay dokonali historycznego wejścia od strony Nepalu.
Warunki klimatyczne na Mount Everest
Warunki klimatyczne na Mount Everest są ekstremalne i stanowią jedno z największych wyzwań dla wspinaczy. Góra jest objęta przez różne strefy klimatyczne, od podzwrotnikowej u podnóża, po arktyczną na szczycie. Temperatury na dużych wysokościach mogą spadać nawet do -60°C (-76°F), a prędkość wiatru często przekracza 160 km/h (100 mph).
Roczny cykl pogodowy na Mount Everest dzieli się na kilka kluczowych okresów. Wiosna (marzec – maj) i jesień (wrzesień – listopad) są uważane za najlepsze sezony wspinaczkowe, ze względu na relatywnie stabilne warunki pogodowe. W sezonie monsunowym (czerwiec – sierpień) wspinaczka praktycznie nie jest możliwa, z powodu intensywnych opadów deszczu i śniegu. Zimą, ekstremalne zimno i silne wiatry sprawiają, że tylko nieliczni, najbardziej doświadczeni wspinacze podejmują próbę zdobycia szczytu.
Wysokość i niskie ciśnienie atmosferyczne sprawiają, że ilość tlenu na szczycie Everestu wynosi około jednej trzeciej tego, co na poziomie morza. To powoduje znaczne trudności z oddychaniem i zwiększa ryzyko wystąpienia choroby wysokościowej, która może być śmiertelna bez odpowiedniego przygotowania i aklimatyzacji. Dlatego większość wspinaczy na wysokość powyżej 7,000 metrów korzysta z dodatkowych butli z tlenem.
Dodatkowym niebezpieczeństwem są lawiny, śnieżyce i spadające lodowce, które stanowią stałe zagrożenie dla wspinaczy. Dlatego każde wejście na Mount Everest wymaga doskonałego przygotowania, zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym, a także umiejętności szybkiego podejmowania decyzji w ekstremalnych warunkach.
